نظریه های مطبوعات

مطبوعات و رسانه ها را میتوان به طور کلی به 4 دسته تقسیم کرد:

1- مطبوعات و رسانه های اقتدارگرا: بر طبق این نظریه، مطبوعات و رسانه ها به صورت خصوصی یا عمومی مدیریت میشوند، اما امکان نقد را نداشته و ابزاری برای تحقق سیاست های دولتی به حساب می آیند.

2- مطبوعات و رسانه های آزادی خواه: بر طبق این نظریه هر کس که توانایی مالی داشته باشد، میتواند رسانه ای را دایر کند و آن را به صورت خصوصی مدیریت نماید. در این رسانه ها اطلاع رسانی، سرگرمی، نظارت بر دولت و کشف حقیقت حرف اول را میزند. ضمن اینکه این رسانه ها به بخش فروش خود نیز اهمیت ویژه ای میدهند. به عبارتی چون معمولا هزینه ها را خود تأمین میکنند، برنامه های خود را در جهت افزایش فروش پیش می برند.

3- نظریه مسئولیت اجتماعی: این نظریه معتقد است هر کس که حرف مهمی برای گفتن دارد، باید تریبون آزادانه ای (رسانه) در اختیار داشته باشد.

4- نظریه تمامیت خواه: بر طبق آن، مطبوعات و رسانه ها با استفاده از منابع اقتصادی دولتی شکل گرفته و در جهت سیاست های آن ها فعالیت میکردند. در این رسانه ها نظارت دولتی وجود داشته و فقط افراد مورد اعتماد و وفادار به دولت (سازمان یا حزب) می توانستند آن را به کار بگیرند.