چند نمونه داستان مینیمال

کبوتر

دوتا کبوتر نشسته بودن روی دیوار و داشتن با هم حرف می زدن:
واه واه خواهر جان امون از دست گربه ها! مگه می ذارن یه لحظه آرامش داشته باشی! کافیه دو دقه حواستو ندی مث اجل معلق میرسن و هاپولیت می کنن!

دومی گفت: بغ بغ بغو! این حرفا مال قدیماس... حالا از دست این بچه های تخس کی آرامش داره؟ چنون نشونه می رن که سنگ تیر و کمون صاف می خوره تو سرت و فاتحه! حالا اگه ناشی باشه که بدتر! بالت زخمی میشه و یه عمر باید زندونی شون شی! یه دفه کبوتر اولی داد زد اوا خواهر... حواستو بده گربه! و اون یکی گفت سنگ . . .

صدای بال بال زدن اومد و خون از روی دیوار سرازیر شد. سنگ خورده بود به گربه و کفترا پریده بودن!

عناصر داستان مینیمال

ایجاز:

«ایجاز» مهم­ترین عنصر داستان مینیمال اس. ایجاز، آن قدر در داستان مینیمال اهمیت دارد که مینیمالیست­ها عبارت «کم هم زیاد است» را شعار خود قرار داده­‌اند و گفته­‌اند:«مینی_­مالیسم یعنی هیچ جزیی از اثرت را نتوانی حذف کنی. همین!» 

به عبارت ساده­‌تر، کسی که می­خواهد یک داستان مینیمال خلق کند، نه تنها باید در طول داستان از دادن اطلاعات غیر ضروری به شدت پرهیز کند؛ بلکه باید آفرینش قسمت­‌هایی از داستان را نیز به عهده­‌ی خود خوانندگان بگذارد تا آن­ها خود به صورت انتزاعی ناگفته­‌های داستان را دریابند.

برای رسیدن به ایجاز، داستان­‌نویس­‌ها مجبورند به عناصر «گفت­‌و­گو»، «تلخیص» و «روایت» بیشترین توجه را داشته باشند، زیرا این عناصر بیشترین قدرت و سرعت را در انتقال اطلاعات داستانی دارا هستند.

داستان مینیمال

مینیمال، یک گرایش فکری است؛ یک جریان است! جریانی که مختص داستان­‌پردازی و یا حتا در مقیاس بالاتر؛ ادبیات هم نیست! مینیمال، مکتبی است که با نقاشی و مجسمه­‌سازی آغاز شده و در سینما، موسیقی، ادبیات و ... هم تبلور داشته است.

داستان نویسی به سبک مینیمال

معمولا مینیمال­ها حجم کمی دارند, اما این دلیل نمی­شود که کم بودن حجم را به عنوان یک «باید» برای مینیمال در نظر بگیریم. به عبارت دیگر میتوان گفت حجم دلیل بر این نیست که اثری مینیمال هست یا نیست! در واقع اگر ما طرحی – حتا طرح رمانی – داشته باشیم که تا حداقل ممکن، عناصر آن را صیقل داده باشیم، هیچ چیز اضافه­ای نداشته باشیم و زبانمان کاملن پالوده شده باشد به گونه­‌ای که نتوان دیگر چیزی از آن کم کرد (= ایجاز) باید گفت با یک اثر مینیمالیستی روبرو هستیم.

منبع: وبلاگ دانشجویی های من - میثم عربی