خبرنویسی برای رادیو

یکی از زمینه های کاربرد زبان نوشتاری ساده در رادیو خبرنویسی است. متن های خبری رسمی ترین گفتارها در رسانه اند. بنابراین، سعی می شود که به زبانی سنجیده و صریح و به دور از ابهام و کژتابی به نگارش در آیند. به علاوه، چون سرعت در انتقال خبر حائز اهمیت است این متن ها حتی الامکان به شکلی مختصر و روان نوشته می شوند.

توجه به این نکته هم ضروری است که زبان خبر و طرز نگارش آن در رادیو با مطبوعات فرق دارد. در رادیو حتی الامکان از درازنویسی (آوردن جملات طولانی) و انباشتن اطلاعات خبری و اصطلاحات تخصصی در متن (خصوصا نخستین جمله) پرهیز می شود تا مخاطب خبر را سریع تر و با فعالیت ذهنی کمتری دریافت کند. ذیلاً، یک خبر مندرج در مطبوعات را (که به تفصیل بیان شده) نقل می کنیم، سپس در ادامه متن تلخیص شده آن را برای رادیو بیان میکنیم :

گونه های نوشتاری برای رادیو (لفظ قلم، رسمی)

شماری از گفتارها در رادیو، به حکم پاره ای ملاحظات رسانه ای و ضرورتهای ارتباطی، به لفظ قلم نوشته و بیان می شوند.
البته، سبک و سیاق لفظ قلم در برنامه های مختلف رادیو یکسان نیست مثلا، در متن های خبری و تفاسیر سیاسی، یا برخی گفتارهای علمی، زبانی بکار می رود که با زبان مطالب ادبی و ذوقی در رادیو تفاوت دارد.
بر این اساس،گونه های نوشتاری در رادیو را می توان به دو مجموعه زبانی تقسیم کرد: گونه های "نوشتاری ساده" و گونه های "نوشتاری ادبی".

پیش از شروع .. (گونه های زبانی در رادیو)

چهار وجه هر ایده برنامه ای (یعنی موضوع، هدف، قالب و مخاطب) در هر برنامه فضا و موقعیت ارتباطی خاصی پدید می آورند که این فضا و موقعیت مقتضی گونه زبانی خاصی(ازحیث واژگان، جنبه های دستوری و نظام آوایی) است.
به دیگر بیان، زبانهای ارتباطی گوناگونی، به اقتضای موقعیت های مختلف ارتباطی، در رادیو شکل می گیرد که آنها را می توان براساس میزان کاربردشان به دو دسته تقسیم کرد:

چه مطالبی در گویندگی و نویسندگی برنامه رادیویی میتوانیم داشته باشیم؟

بسم الله..

در هر برنامه رادیویی میتوان مطالب متفاوت و متنوعی با توجه به موضوع برای گفتن و نوشتن در نظر گرفت که در این نوشتار به برخی از آن ها اشاره خواهیم کرد:

1- آنچه از متون مکتوب و منابع و مآخذ نوشتاری عیناً در رادیو نقل می شود، چه به شکل گفتار مستقل و چه در خلال گفتار عوامل برنامه (نظیر کلمات قصار بزرگان واندیشمندان ، گزیده ای از گلستان سعدی، حکایتی از کلیله و دمنه، متنی از تاریخ بیهقی، غزلی از حافظ، نوشته ها و سروده های معاصر، متون ترجمه ای و امثال اینها)

اساسنامه

اساسنامه مهمترین رکن شرکت سهامی و سندی است

اساسنامه روابط شرکاء با یکدیگر و حدود اختیارات مجامع عمومی و هیئت مدیره را تعیین و تکلیف سود و زیان شرکت و مدت انحلال آن را معین می نماید .

اساسنامه تابع نظر مؤسسین و اکثریت دارندگان سهام است و قانون از لحاظ اهمیت ، مواردی را در آن ذکر کرده که در هر حال لازم الرعایه است.

اساسنامه باید دارای موارد ذیل باشد :

سهام

سرمایه هر شرکت سهامی ، به قطعاتی تقسیم شده که هر یک از آنها را سهم گویند. بنابراین سهم عبارت از قطعاتی است که مجموع آن سرمایه را تشکیل می دهد .

سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی که مشخص کننده میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد. 

دارنده سهم نمی تواند به نسبت سهم از مایملک شرکت مالک باشد بلکه به نسبت سهم خود از شرکت دارای حق می باشد و به موجب آن از منافع شرکت استفاده کرده و در مجمع عمومی رأی می دهد و در صورت انحلال از دارائی شرکت سهم خواهد برد.

چون تمام سرمایه شرکت در ابتدای تأسیس مورد احتیاج نیست لذا مقداری از سهام مطالبه می شود و بقیه آن به تدریج اخذ می گردد .

خریداران سهم می توانند بدواً قسمتی از قیمت سهم را که کمتر از سی و پنج درصد نباشد پرداخت و بقیه را تعهد نمایند .

بلغ پرداخت و میزان تعهد شده هر سهم باید در اساسنامه ذکر شود .

مبلغ پرداخت نشده سهام هر شرکت سهامی باید ظرف مدت مقرر در اساسنامه ( که از پنج سال بیشتر نخواهد بود ) مطالبه شود

اگر کسی در موئد مقرر مابقی مبلغ سهام خود را پرداخت نکند، هیئت مدیره میتواند تصمیم به فروش سهام وی بگیرد.

شرکت سهامی عام

مشخصات شرکت سهامی عام

مشخصات شرکت سهامی عام که شرکت سهامی خاص فاقد آن است به شرح زیر می باشد: 

1. قبل از تشکیل شرکت قسمتی از سرمایه شرکت را باصدور اعلامیه پذیره نویسی در اختیار عموم می گذارند تا اشخاص با مراجعه به بانک ها در خرید آن اقدام کنند.
2. سرمایه شرکت از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد.
3. هیئت مدیره شرکت سهامی عام کمتر از پنج نفر نخواهد بود.
4. شرکت سهامی عام می تواند اوراق قرضه منتشر کند.
5. شرکت می تواند سهام خود را برای فروش در بورس اوراق بهادار و بانک ها عرضه نماید.
6. در شرکت سهامی عام نقل و انتقال سهم نمی تواند مشروط به موافقت مدیران شرکت یا مجمع عمومی صاحبان سهام باشد.
7. در شرکت سهامی عام مبلغ اسمی هر سهم نباید از ده هزار ریال بیشتر باشد.
8. بازرسان شرکت سهامی عام باید دارای شرایط مخصوصی باشند و انتخاب آنها از ناحیه کمیسیون مخصوص صورت می گیرد.

شرکت سهامی خاص

شرکت سهامی خاص شرکتی است که تمام سرمایه آن توسط مؤسسین تأمین گردیده است. 
در این شرکت ها ،تمام سرمایه از مؤسسین تعهد و اقلاً سی و پنج درصد آن در یکی از بانک ها به نام شرکت در حال تأسیس در حساب مخصوصی سپرده می شود. 

سرمایه شرکت سهامی خاص نباید کمتر از یک میلیون ریال باشد .در صورتی که به عللی سرمایه شرکت تقلیل پیدا کند همان طور که قبلاً گفته شد باید شرکای در ظرف یک سال آن را جبران کنند. 

سود و زیان

سود خالص شرکت در هر سال مالی عبارت است از درآمد حاصل در همان سال مالی منهای کلیه هزینه ها و استهلاک و ذخیره ها. 

مسلم است سود خالص تماماً قابل تقسیم نیست . دو نوع حساب باید از خالص کسر شود تا قابل تقسیم بین شرکاء باشد به این شرح : 

1. کسر اندوخته قانونی (صدی پنج سود هر سال یا یک پنجم سرمایه) به اضافه هر نوع اندوخته ای که در اساسنامه ذکر شده یا مجمع عمومی فوق العاده تصمیم گرفته باشد.
2. در صورتی که در سنوات قبل زیانی متوجه شرکت شده است باید از سود سال جاری کسر شود.

اهمیت این دو موضوع به قدری است که مقرر گردیده هر تصمیم بدون رعایت این دو موضوع گرفته شود باطل است .

ترازنامه

ترازنامه عبارتست از صورتی که وضع مالی یک موسسه را در یک تاریخ معین ( غالبا آخرین روز ماه یا سال ) نشان می دهد 

ترازنامه در واقع همان معادله حسابداری است که در آن ارقام مربوط به هریک از دو طرف معادله تفکیک و با طبقه بندی جزییات نمایش داده شده است . به عبارتی ترازنامه صورتی از مایملک و بدهیهای یک موسسه می باشد . 

عنوان ترازنامه شامل سه سطر است که سطر اول نام موسسه ای می باشد که ترازنامه جهت نشان دادن وضعیت مالی آن تهیه می گردد در سطر دوم نامصورت مالی تهیه شده که همان ترازنامه است ذکر می شود . در سطر سوم تاریخ تنظیم ترازنامه که معمولا یک روز معین است نوشته می شود و این بدان معنی است که ترازنامه نشاندهنده وضع مالی موسسه در یک روز معین است و نه در یک دوره مالی . ضمنا ترازنامه وضعیت مالی یک موسسه را نشان می دهد و نه وضعیت مالی شخصی صاحب یا صاحبان موسسه را چرا که ممکن است ایشان منابع ایجاد درآمد دیگری نیز داشته باشند .