عکاسی از چهره (پرتره)
« یکبار به من پیشنهاد شد از یک خانم هنرپیشه که پس از موفقیتی بزرگ مدتی از صحنه دور مانده بود عکس بگیرم حالا او قرار بود دوباره به صحنه بازگردد و من باید عکسی تعیین کننده می گرفتم. کمی با هم صحبت کردیم. بسیار عصبی بود، از او چندین عکس با عینک دودی گرفتم عکس ها وحشتناک بودند مخصوصا با آن حالت اضطرابی که داشت عکس ها را به او نشان دادم و او اعتمادش را به من از دست داد. من از این ماجرا درس بزرگی گرفتم: هیچ چیز را به مشتری نشان نده مگر این که مطمئن باشی آنها از دیدن آن خوشحال می شوند و همیشه بهترین عکس را اول نشان بده.»
جیک می گوید:« بعضی مواقع
به آنها می گویم کسل به نظر می رسی. و واکنش آنها این است که لبخند می زنند
چون تمایل دارند در عکس خوب به نظر برسند و به این ترتیب آنها را از این
حالت خارج می کنم. در عکس های خانوادگی سعی می کنم هر کسی را که می تواند
به راحتی بلند شود و بنشیند را ترغیب کنم تا روی زمین بشیند.
جیک می گوید: « در سال های اخیر دریافته ام بسیاری از فضاهایی که به نظر ما عکاسان زیبا می آید می تواند سوژه عکاسی را به هم بریزد یا باعث استرس و تشویش او شود. آنها می توانند جالب باشند اما نه بیشتر از فرد یا افرادی که می خواهید از آنها عکس بگیرید چون در این صورت در تصویر شما بیشتر اثاثیه و اشیا جلب توجه خواهد کرد تا افراد. خوب راستش را بخواهید من در چنین شرایطی بسیار هیجان زده می شوم چون باید دو سوژه متفاوت را در تصویر جا دهم یا به یکی الویت بیشتر دهم و به کمک فوکوس مشکل را حل کنم تا مرکز توجه تصویر از کنترل خارج نشود.
جیک ترجیح می داد از فضای موجود و توانایی های خود حداکثر استفاده را ببرد.
از آنچه وجود دارد به عنوان یک برتری استفاده کنید چون عکاسان دیگر به احتمال زیاد می خواهند آن را حذف کنند. نگذارید آنچه در عکس وجود دارد شما را به هراس بیندازد در عوض سعی کنید به آن با دید مثبت نگاه کنید از نور روز و شرایط آب و هوایی نترسید. خوب اگر پشت زمینه شما شلوغ است سعی کنید از این شلوغی برای نشان دادن برتری سوژه بر گوناگونی موجود در تصویر استفاده کنید.»
جیک می گوید: « بعضی ها به من می گویند که هنگام عکاسی جسارت کافی در من نمی بینند طوری رفتار می کنی که کسی احساس نمی کند یک عکاس با تجهیزات زیاد آنجاست و خیلی بی سر صدا هستی. خوب باید بگویم وقتی مدتی به دیواری تکیه میدهید گویی ناپدید می شوید دیگر مردم به شما توجه نمی کنند. این اتفاق می افتد ولی کاملا کنترل شده است. نمی خواهم وقتی از افراد عکس می گیرم آنها حواسشان به من باشد باید حساسیت و سنگینی نگاه دوربین برای آنها عادی شود من همینطور پرسه میزنم و سعی می کنم با این محیط کار کنم و همینطور که همه فکر می کنند و در یک صحنه معمولی بهترین موقعیت و زاویه را برای عکاسی پیدا می کنم.»
هر چه سوژه احساس راحتی بیشتری داشته باشد
کمتر در باره عکس خود نگران است و این نگرانی هم کمتر در چهره او نمایان
خواهد شد و همینطور عکاس فرصت بیشتری برای گرفتن عکس های بیشتر و در موقعیت
های بهتر خواهد داشت.
پنجاه درصد کار عکاسی از افراد ارتباط برقرار کردن با آنهاست.
جیک می گوید: « همیشه بهتر است صادق باشید و شک و تردید خود را ابراز کنید، آنها را در فرایند عکاسی سهیم کنید تا این که سعی کنید به آنها دستور دهید یا همه چیز را به آنها دیکته کنید همچنین باید کاملا با نزاکت با سوژه برخورد کنید. این که به افراد بگویید آنها اشتباه می کنند تاثیر خوبی بر آنها ندارد.
هر چه افراد بیشتری وجود داشته باشند باید با افراد بیشتری ارتباط برقرار کنید تا از آنها عکس بگیرید.
هر چه افراد بیشتری وجود داشته باشند باید با افراد بیشتری ارتباط برقرار کنید تا از آنها عکس بگیرید.
دفعه بعد که می خواهید عکس پرتره بگیرید چه سوژه یک نفر باشد و چه گروهی از افراد باشد به خاطر داشته باشید باید آنها را به شور و شوق بیاورید. سعی کنید آنها را بشناسید بفهمید چطور آدمی هستند و چگونه می توانید آنها را بخندانید. شما کارگردان هستند و باید بدانید چطور از هنرپیشه ها استفاده کنید. سوژه را در نقطه مناسب قرار دهید کاری کنید که احساس راحتی کند تا زمان کافی داشته باشید تا عکسی را که می خواهید بگیرید که این بدان معناست آنها از این تجربه لذت خواهند برد و دفعه بعد آنها مشتری شما خواهند بود و بخاطر داشته باشید زیباترین عکس ها با کار تیمی بدست می آیند
منبع: http://www.foto.ir
