عکاسی خبری

سه قاعده ترکیب‌بندی، سبک و برش، سیمای عکس را تشکیل می‌دهد.

ترکیب‌بندی، قرار دادن مجموعة عناصر در عکس است. وقتی چشم در سراسر عکس می‌گردد، مکان قرار گرفتن عناصر، موجب می‌شود که چشم یا بی‌درنگ به حرکت ادامه دهد یا برای بررسی مکث کند.

برش و انتخاب کادر، به معنای قرار دادن یا حذف عناصر در عکس است و این کار ممکن است در هنگام عکاسی، یا پس از تهیة عکس انجام گیرد.

بسیاری از عکاسان حرفه‌ای و دبیران  عکس معتقدند که آموزش این سه دستور عمل ـ ترکیب‌بندی، سبک، برش ـ چندان ساده نیست.

لری نایسوندر، از دبیران سابق نشنال جئوگرافیک، می‌گوید: «هر چه بیشتر بتوانیم توجه بیننده را به عکس جلب کنیم و او را، در مورد آنچه که می‌بیند، بیشتر به تفکر واداریم، در انتقال مقصود خودمان موفقتریم.»

باب لین، مشاور هنری معتقد است: «اگر عکس شما آگاهی ندهد، پس به درد آویختن به روی دیوار می‌خورد.»

اریک دریپر عکاس آسوشیتدپرس می‌گوید، «اگر عکس جذاب باشد، موجب خواهد شد که بیننده درنگ کند و آن را ببیند. اما عکس فقط نباید جذاب باشد. باید آگاهی بدهد.» به عقیدة دریپر «بسیاری از عکاسان تنها برای آن که عکاسان دیگر را تحت تأثیر قرار دهند، سعی می‌کنند هنر خود را به رخ بکشند. اما خواننده را نادیده می‌گیرند.»

کلیف شیاپا عکاس آسوشیتدپرس به جنبة آگاهی دادن عکس اهمیت می‌دهد، او معتقد است، «وظیفة اصلی ما دادن آگاهی است. اگر سبک شما مانع انتقال پیام شما باشد، باید گفت کارتان ناموفق است.»

هورست فاس از دبیران کار آزموده آسوشیتدپرس که دو بار موفق به دریافت جایزه پولیتزر شده است، کارش را به شیوه‌ای کاملاً متفاوت یاد گرفته است.

پس از جنگ دوم جهانی، یکی از آژانس‌های عکس او و دو نفر دیگر را برای ساماندهی عکس‌هایی، که در اثر جنگ آسیب دیده بودند، به کار گرفت.

دیدن هزاران عکس تجربه‌ای باور نکردنی بود. فاس می‌گوید، «دیدن انبوهی از عکس‌های خوب، به من آموخت که عکس خوب چیست. تماشای عکس‌های برگزیده بهترین آموزگار برای یادگیری بود.»

میشل دوسیل، معاون سردبیر واشنگتن پست می‌گوید، «وقتی به عکاسان موفق فکر می‌کنی، یکی دو نفر زودتر از دیگران به خاطرت می‌آیند، کارول گازی و یوجین ریچاردز. عکس‌های آن‌ها هم خوبند و هم آگاهی‌دهنده.» به اعتقاد دوسیل، «موفقیت عکس‌های کارول گازی بیشتر به خاطر شکار لحظه است. اما با همة این‌ها کارش همیشه تازه است.» دوسیل در مورد ریچاردز می‌گوید، «او یکی از کسانی است که به راحتی دوربین خود را می‌چرخاند و ترکیب‌بندی خوبی را ارائه می‌دهد.» به اعتقاد دوسیل، «ترکیب‌بندی ریچاردز چندوجهی است و در کادر عکس‌های او نکته‌های فراوانی می‌توان یافت.»

«لارا راچ» از عکاسان آسوشیتدپرس می‌گوید، سبک عکاس نباید مانعی بر سر راه اطلاع‌رسانی باشد. او می‌افزاید، ممکن است شما پیرو سبک خودتان باشید و بخواهید آن را بهتر و کامل‌تر کنید. اما این پیروی نباید دست و پای شما را ببندد و به بیان عکس شما خدشه وارد کند.

هال بوئل توصیة یکی از مدیران پیشین خود را نقل می‌کند که گفته بود، «به خوانندگان بگویید چه اتفاقی افتاده است.» بوئل هم این گفته را تغییر داده و به عکاسان توصیه می‌کند که، «به خوانندگان نشان دهید چه اتفاقی افتاده است.»

در واشنگتن پست برش عکس با همکاری عکاس و دبیر عکس انجام می‌گیرد. دوسیل در این مورد چنین توضیح می‌دهد که، «وقتی عکاس از مأموریت برمی‌گردد، من نمی‌گویم که مثلاً این و این و این یکی عکس را می‌خواهم. برعکس ما با هم گفت‌وگو می‌کنیم. این که سر صحنه چه دیدی، می‌خواستی چه چیزی را ثبت کنی، اصلاً ما می‌خواهیم با عکس خودمان چه چیزی را بیان کنیم؟»

باروز نگران ورود عکس‌های مفهومی به حیطة عکس خبری است. او می‌گوید در مقولة عکس‌های گیرا دست عکاس باز است و خواننده هم آشکارا به تفاوت عکس‌های گیرا با عکس‌های خبری واقف است. عکاس می‌تواند با عکس‌های گیرا برخوردی مفهومی بکند اما عکس خبری وظیفة دیگری دارد و در این مورد باید با حساسیت بیشتری برخورد کرد.

منبع: همشهری