16 نکته در طراحی صحنه تئاتر

1- در طراحی های هنری سعی کنید هر آنچه که در ذهنتان است، ساده کرده و آن را از پیچیدگی ها برحذر دارید.

2- در کار تئاتر کارگردان نفر اول و طراح صحنه نفر دوم است.

3- طراح صحنه اولین کسی است که کارگردان برای تئاتر پس از دریافت نمایشنامه با او جلسه می گذارد.

4- تفکر و اندیشه کارگردان براساس طراحی صحنه شکل می گیرد.

مثال: دیوار میتواند آجری، گچی، شیشه ای، چوبی و ... باشد. برای استفاده از هر کدام باید دلیل داشته باشیم. برای مثال اگر موضوع تئاتر نفوذ در درون آدم هاست، یک دیوار شیشه ای میتواند بهترین کاربرد را داشته باشد.

عناصر ارتباط

1- عناصر اصلی:

ساده ترین جریان ارتباطی شامل سه عنصر اصلی پیام دهنده، پیام و پیام گیرنده است.

منشأ (پیام دهنده) -------> پیام <-------  مقصد (مخاطب/پیام گیرنده)

2- ارتباط های غیرمستقیم

در ارتباط های غیرمستقیم به یک وسیله خارجی احتیاج پیدا می شود. در اینجا وسیله ارتباطی به عنوان چهارمین عنصر مطرح می شود.

منشأ (پیام دهنده) -------> پیام - وسیله ارتباطی - پیام <-------  مقصد (مخاطب/پیام گیرنده)

راه حل عکاسی تکراری در مجالس

آنچه عکاسی از مجلس را جنجال برانگیز می‌کند حاشیه‌های مجلس است. حاشیه هایی که عناصر غیر ثابت و اتفاقات روزمرۀ مجلس را می‌تواند در عرصه افکار عمومی پررنگ یا کم رنگ کند.

عکاسی تبلیغاتی یک چیدمان است، شما چیزی در ذهنتان است چیدمان را انجام می‌دهید و عکس می‌گیرید.

اما عکاسی خبری متفاوت از دیگر انواع عکاسی است. فتوژورنالیسم عکاسی در زمان ولحظه است. ممکن است خط اصلی را شخص در ذهن داشته باشد اما فی البداهه است یعنی در جا باید ببیند، به تصمیم برسد و عکس بگیرد.

سیاستهای ارتباطی

ویستروفالن، سه مدل اصلی برای سیاست های ارتباطی در خصوص مخاطبان را نام میبرد:

1- قربانی (در مدل اثرات)

2- مصرف کننده (در مدل بازار)

3- پول رایج (در مدل کالا)

استفاده از رسانه ها تحت تأثیر شرایط زمان و مکان و نیز عادات اجتماعی و فرهنگی قرار دارد.

استفاده از رسانه ها

نوع عمومی استفاده از رسانه ها: در مواقعی متجلی می شود که افراد به طور آگاهانه و انگیزه مند به گزارش وقایعی که اهمیت اجتماعی بسیار زیاد دارند، توجه می کنند.

نوع خصوصی استفاده از رسانه ها: براساس خلق و خو و شرایط مشخصی شکل داده می شود. وقتی که این نوع استفاده کاملا درون نگرانه نباشد، می تواند نوعی مقایسه خویش و سازگار شدن با یک مدل، نقش یا شخصیت رسانه ای را شامل شود که به منظور یافتن یک هویت قابل قبول برای عرضه به عموم مردم انجام میگیرد.

منبع: ماهان

چند نکته برای نوشتن متن رادیویی (3)

15- در خلال نوشتن به این نکته توجه داشته باشید که چه کسی متن را می خواند.آیا متن باید برای اجرای یک گوینده نوشته شود یا دو گوینده؟ نیز قابلیت های حرفه ای گویندگان برنامه را مدنظر داشته باشید . ممکن است گوینده ای نتواند برخی اشعار و واژگان انتخابی شما را بخواند.

16- در نوشتن مطالب برنامه از همه قالبهای مناسب برای طرح موضوع بهره بگیرید (گفت و شنودی، توصیفی، حکایت ، شعر، نامه، پیامهای کوتاه،...)

17- سعی کنید متن به گونه ای نوشته شود که شنونده برای دریافت اطلاعات و مفاهیم آن ذهن خود را بیش از اندازه درگیر نکند. متنی که در خلال آن ذهنِِ شنونده به هر علت متوقف شود و با گوینده برنامه در ادامه گفتار همراه نشود رادیویی نیست.

چند نکته برای نوشتن متن رادیویی (2)

9- موقع نوشتن متن به این نکته توجه کنید که مطلب شما در کجای برنامه خوانده می شود. موضع متن در کنداکتور برنامه کجاست؟ متن را به شکل انتزاعی (در فضای مجرّد) ننویسید سعی کنید برای برنامه کنداکتور تهیه شود.

10- به این نیز فکر کنید که موضوع و متن شما با توجه به اختصاصات برنامه مورد نظر، بهتر است با چه گونه زبانی نوشته شود. بسیاری از موضوعات را در رادیو نمی توان با زبان فخیم و استوار و به نثر فصیح نوشت.همچنانکه خیلی از مطالب را هم نمی توان به سیاق محاوره(نثر شکسته)بیان کرد ببینید خصائص موقعیت ارتباطی(موضوع،هدف،مخاطب،قالب،زمان پخش،ریتم و ضرباهنگ و...)چه گونه زبانی را اقتضا دارد. به علاوه،در نوشتن متن حس زمان پخش و ساعت بیولوژیک بدن را در نظر بگیرید(واژه ها و طول عبارات و جملات در متن صبحگاهی با شامگاهی فرق می کند).

چند نکته برای نوشتن رادیویی

برای نوشتن برنامه های رادیویی، لازم است نکاتی را مدنظر قرار دهید. در این نوشتار و نوشته های بعدی به پاره ای از این نکات اشاره خواهیم کرد:

1-دقیقاً بدانید چه چیزی را می خواهید به مخاطب خود بگویید. نباید وقتی موضوع در ذهن خودمان مبهم است (واضح و روشن نیست) دست به قلم ببریم.

2- هدفمان از طرح یک موضوع مشخص باشد. به دنبال چه هستیم؟ قصدمان از بیان موضوع مورد نظر چیست؟ می خواهیم چه تأثیری بر مخاطب بگذاریم؟ آیا قصد ما صرفاً اطلاع رسانی است؟ آیا می خواهیم نکته ای را آموزش دهیم؟ آیا می خواهیم مخاطب را سرگرم کنیم؟ آیا می خواهیم ذهن او را نسبت به مسأله ای روشن کنیم؟ آیا به دنبال تغییر نگرشی در او هستیم؟ قصد متقاعد کردن اورا داریم؟...

زبان گفتاری رادیو

زبانگونه های گفتاری در رادیو به دو دسته متفاوت تقسیم می شوند:

1- گونه های داستانی و نمایشی که ساختارهای هنری و شکلی کاملاً طراحی شده و پیش ساخته دارند

2- گونه هایِ ارتباطی عوامل برنامه (گوینده، گزارشگر،...) یا به عبارتی، زبان صحبت کردن و سخن گفتن در برنامه های رادیو که معمولاً حالت بداهه دارد و برنوشته ای مبتنی نیست.

زبان گفتاری رادیو نیز نظیر زبانهای نوشتاری (رسمی) و نوشتاری-گفتاری (نیمه رسمی) بسته به نوع برنامه و درجه رسمیت موقعیت، صورتهای گوناگونی پیدا می کند. مثلاً زبان گفتگو در میزِگرد سیاسی با زبان گفتگو در برنامه خانواده و نیز در برنامه های سرگرم کننده یکی نیست.

گونه های نوشتاری-گفتاری (نیمه رسمی)

این زبان از لحاظ نحو و ساخت دستوری تابع قواعد نوشتار است، اما در شکل بیان (در برخی صورت های فعلی و عناصر زبانی) به محاوره نزدیک می شود. از این رو، زبان "نوشتاری-گفتاری" را می توان حدفاصل زبانهای مذکور فرض کرد.زبان "نوشتاری-گفتاری" نیز دارای گونه های ساده و ادبی است.

کاربرد این زبان در بسیاری از برنامه ها و موقعیت های ارتباطی در رادیوست که نه می توان زبان رسمی برنامه های خبری را به کار گرفت و نه عیناً به زبان محاوره سخن گفت.

خصوصا اینکه اجرای گوینده در رادیو حتی الامکان باید حس سخن گفتن با مخاطب را انتقال دهد نه حالت روخوانی یا متن خوانی صرف را، و برای القای چنین حسی است که برخی مجریان برنامه ها، به مقتضای شم زبانی خود، پاره ای از عناصر را در زنجیره گفتار می شکنند یا کوتاه می کنند.

گونه های نوشتار ادبی

این گونه های زبانی بیشتر کارکردی حسی و عاطفی دارند.

گفتار ادبی در رادیو هنگامی به کار می آید که موضوع به نوعی با عواطف و روحیات مخاطب مرتبط باشد و برنامه ساز درصدد آن باشد که مخاطب را به رفتار عاطفی خاصی ترغیب نماید یا احساسی را در او برانگیزد.

نویسنده در این مقام با ایجاد جلوه های تصویری و فضاهای حسی و لطیف در متن و با درگیرکردن قوه احساس و تخیل مخاطب، پیام خود را انتقال می دهد.

نظیر متن های زیر: